dudy podhalańskie

Nazwa gwarowa: koza
Klasyfikacja: 4 Aerofony / 42 Instrumenty dęte właściwe / 422 Piszczałki stroikowe / 422.2 Piszczałki pojedynczostroikowe (instrumenty klarnetowe) / 422.22 Zestawy piszczałek stroikowych z pojedynczym stroikiem / 422.22-7+422.211-62 Potrójna piszczałka melodyczno-burdonowa, część melodyczna z otworami palcowymi + piszczałka burdonowa pojedynczostroikowa, z przewodem cylindrycznym, z elastycznym zbiornikiem powietrza dla wszystkich piszczałek
Wykonawca: Skupień Tomasz
Rok wykonania: 2000
Miejscowość: Zakopane
Region: Obszary karpackie (Podhale)
Kraj: Polska
Własność: Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu
Numer inwentarzowy: MNP I 1907
Opis obiektu: instrument nadymany ustami; czterogłosowy, z potrójną krótką piszczałką melodyczno-burdonową (otwory palcowe 5+1) i długą burdonową; profile piszczałek (kanałów) cylindryczne; zbiornik powietrza (worek) z całej skóry (kozy), sierścią do wewnątrz; instrument wykonany na podstawie egzemplarza dud z Muzeum Tatrzańskiego
Wymiary: długość potrójnej piszczałki melodyczno-burdonowej184 mm
Materiały: drewno, skóra, metal
Skala dźwiękowa, strój: F: c¹: f¹: g¹ – a¹ – b¹/h¹ – c² – d² (obecnie ustabilizowany, historycznie też inne)
Praktyka wykonawcza: dawniej gra solowa (pasterze, muzykanci wędrowni), współcześnie reaktywowany w ruchu folklorystycznym, niekiedy włączany do podhalańskiej kapeli. Umiejętność wytwarzania instrumentu i praktyka gry na kozie (dudach podhalańskich) została wpisana na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego
Autor karty: Janusz Jaskulski / Zbigniew J. Przerembski


<< Powrót