ligawka

Nazwa gwarowa: ligawa, ligawka, legawa, legawka
Klasyfikacja: 4 Aerofony / 42 Instrumenty dęte właściwe / 423 Labrosony (instrumenty stroikowe wargowe) / 423.1 Labrosony naturalne / 423.12 Labrosony rurowe / 423.121 O zadęciu końcowym / 423.121.1 Labrosony o zadęciu końcowym proste / 423.121.12 Labrosony o zadęciu końcowym proste, z ustnikiem
Wykonawca: Ciszewski
Rok wykonania: przed 1939
Miejscowość: Ostrołęka
Region: Mazowsze (Kurpie)
Kraj: Polska
Własność: Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
Numer inwentarzowy: PME 39097
Opis obiektu: rodzaj rogu (koniczny profil), wykonany z gałęzi olchowej rozciętej wzdłużnie na dwie połowy, które wydrążono i złączono smołą oraz obręczami ze sznurka; drewniany ustnik
Wymiary: długość 1350 mm
Materiały: drewno, sznurek
Skala dźwiękowa, strój: tony składowe szeregu harmonicznego (alikwoty) wydobywane przez zwiększanie lub zmniejszanie siły zadęcia
Praktyka wykonawcza: dawniej zastosowanie sygnałowe (głównie w pasterstwie); od XIX w. instrument wykorzystywany podczas adwentu i bożonarodzeniowych pasterek (zwłaszcza w północno-wschodnich i wschodnich regionach Polski), obecnie też w ruchu folklorystycznym
Autor karty: Teresa Lewińska / Zbigniew J. Przerembski


<< Powrót